معضل زخمهای مزمن

معضل زخمهای مزمن در دنیای پزشکی معضلی دیرینه است و همچنان در بسیاری از
موارد منجر به ناتوانی های عمده و یا مرگ ومیر زودهنگام برای بیمار می شود.
دیابت، عفونت و داروها بعنوان سردستۀ عوامل ایجادکنندۀ زخم های مزمن همچنان در اقصی نقاط این کرۀ خاکی قربانی میگیرد.
هزینۀ سالانۀ درمان زخم های مزمن در جهان چیزی درحدود یک بیلیون دلار برآورد
می شود که به خوبی گویای میزان بزرگی این عارضۀ مهم است.
آنچه
که اهمیت پرداختن به این معضل درمانی را دوچندان میکند این است که بدانیم
زخم پای دیابتی به عنوان یکی از انواع زخم های مزمن، مرگ ومیر 5 سالۀ
بسیار بالایی دارد
به گونه ای که حتی از مرگ ومیر برخی از سرطان های شایع نظیر سرطان پستان، سرطان پروستات و لنفوم هوچکین نیز بیشتر است.
این
در حالی است که در کشور پهناور ما مرکز جامعی که بتواند به نحو مؤثری به
تشخیص، درمان و بازتوانی بیماران نیازمند در حوزه زخم های مزمن بپردازد
وجود ندارد.
این بیماران که عمدتاً از اقشار ضعیف و کم بهره جامعه اند در مراکز درمانی غیرتخصصی سرگردان و متحیرند.